Koło Żywego Różańca
„Odmawiajcie tę modlitwę z gorliwością i prostotą, aby zaczerpnąć radości ze spełnionych obowiązków, siły do stawiania czoła wobec nieuniknionych trudności, jakimi jest przepełnione życie ludzkie, odwagi na każdy dzień kontemplacji przyszłej chwały, obiecanej przez Boga swoim wiernym sługom”.
Jan Paweł II, 1983
Różaniec święty jako dar miłości
Nazwa "różaniec" wywodzi się ze średniowiecza. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, które symbolizowały różne cechy. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty, a odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Boskiej róż. Dlatego modlitwę tę nazywano wieńcem z róż, czyli różańcem.
Za ojca różańca świętego uważa się św. Dominika, któremu miała objawić się Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie. Tamten różaniec nie przypominał jednak dzisiejszego. Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV w. dzięki dominikaninowi Alanusowi a la Roche (1428-1475). Ustalił on liczbę 150 "Zdrowaś Maryjo" na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą "Ojcze nasz". Dla rozpowszechnienia tej modlitwy założył pierwsze bractwo różańcowe.
Modlitwa różańcowa szybko zyskała aprobatę Kościoła i była traktowana jako oręż przeciw wrogom wiary.
Kiedy w dniu 7 października 1571 r., w okolicach Lepanto, starły się siły najeźdźców muzułmańskich z flotą chrześcijańską, a od rezultatu tej bitwy zależała wolność Europy, papież Pius V wezwał wszystkich katolików do modlitwy różańcowej. Po zaciętej, trwającej wiele godzin bitwie, zwycięstwo chrześcijanom przyniosła niespodziewana zmiana wiatru, który uniemożliwił manewry wojskom tureckim. Pius V uczynił 7 października dniem Matki Bożej Różańcowej. Papież Klemens XI, po zwycięstwie nad Turkami pod Belgradem, w roku 1716 rozszerzył to święto na cały Kościół, a w roku 1885 papież Leon XIII polecił odmawiać różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie "Królowo Różańca świętego, módl się za nami".
W liście apostolskim "Rosarium Virginis Mariae" papież Jan Paweł II napisał "W swej prostocie i głębi pozostaje ona (modlitwa różańcowa) również w obecnym, trzecim tysiącleciu, które dopiero co się zaczęło, modlitwą o wielkim znaczeniu, przynoszącą owoce świętości. Jest ona dobrze osadzona w duchowości chrześcijaństwa, które - po dwóch tysiącach lat - nic nie straciło ze swej pierwotnej świeżości."
W innym miejscu czytamy: "Jako modlitwa o pokój, różaniec był zawsze modlitwą rodziny i za rodzinę. Niegdyś modlitwa ta była szczególnie droga rodzinom chrześcijańskim i niewątpliwie sprzyjała ich jedności(...). Czymś pięknym i owocnym jest także powierzenie tej modlitwie drogi wzrastania dzieci. Czyż różaniec nie jest drogą życia Chrystusa od poczęcia do śmierci, aż do zmartwychwstania i wejścia do chwały? Coraz trudniej jest dziś rodzicom nadążyć za dziećmi na różnych etapach ich życia. (...) Modlitwa różańcowa za dzieci, a bardziej jeszcze z dziećmi, która wychowuje je już od najmłodszych lat do tego codziennego momentu modlitewnej przerwy całej rodziny, z pewnością nie jest rozwiązaniem wszelkich problemów, ale stanowi pomoc duchową, której nie należy lekceważyć. (...) Patrzę na Was wszystkich, Bracia i Siostry wszelkiego stanu, na Was, rodziny chrześcijańskie, na Was, osoby chore i w podeszłym wieku, na Was młodzi - weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca, odkrywając ją na nowo w świetle Pisma Świętego, w harmonii z liturgią, w kontekście codziennego życia."
Wszystkich chętnych do chwalenia Maryi poprzez różaniec - zapraszamy!
REGULAMIN ŻYWEGO RÓŻAŃCA
1. Koło Różańca Świętego obejmuje 20 osób, które w pierwszą niedzielę miesiąca na wspólnym spotkaniu wymieniają między sobą tajemnice różańcowe tak, aby co dzień odmawiając jedną dziesiątkę różańca (1 Ojcze nasz..., 10 Zdrowaś Maryjo..., Chwała Ojcu...) rozważać otrzymaną tajemnicę z życia Pana Jezusa i Maryi. W ten sposób dana grupa 20 osób tworzy Żywą Różę, w której każdego dnia członkowie odmawiają cały różaniec
2. Grupie przewodniczy zelator (-ka), który ma listę uczestników, dba o regularną wymianę tajemnic Różańca w grupie, a także przewodniczy spotkaniu Żywej Róży, na którym wymienia się tajemnice i modli się przynajmniej jedną dziesiątka różańca.
3. Zelator (-ka) dba, aby w razie nieobecności kogoś na spotkaniu, przekazać tajemniczkę nieobecnym, a w razie, gdyby ktoś z grupy zrezygnował, zelator troszczy się o znalezienie kogoś na jego miejsce, aby grupa była pełna.
4. Opiekę nad Różami sprawuje Proboszcz, lub Ksiądz Moderator, który jest w stałym kontakcie z zelatorami poszczególnych Róż. Zelator(-ka) powinien przynajmniej raz w miesiącu skonsultować się z księdzem Moderatorem, by omówić bieżące problemy w funkcjonowaniu grupy modlitewnej i zapoznać się z problemami parafii i Kościoła, które trzeba omodlić.
5. Poszczególne Róże w parafii nie działają na zasadzie konkurencji między sobą, ale w jedności i chrześcijańskiej miłości wspierając się wzajemnie i razem podejmują modlitwę np. przy wymianie tajemnic, czy w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu.
6. Róże mają prawo do korzystania z kościoła i pomieszczeń parafialnych w celu zorganizowania swych spotkań, czy to modlitewnych czy dotyczących świętowania (np. opłatek, dzielenie się święconką wielkanocną, imieniny). Mogą prenumerować czasopismo Różaniec, Rycerz Niepokalanej lub inne czasopisma w celu pogłębienia swojego życia duchowego.
7. Tradycja Róż Różańcowych związana jest ściśle z dziełem misji. Róże od początku wspierały misjonarzy na całym świecie głównie modlitwą w intencji misji, a także ofiarami pieniężnymi. Róża może organizować zbiórki pieniężne w ramach swej grupy (w miarę możliwości i za zgodą członków), aby wspierać różne dzieła kościelne. Zelator zachowuje wówczas blankiety wpłat i zeszyt składek do ewentualnego wglądu członków Róży.
8. Jeśli członkowie Róży podjęliby decyzję wspierania misji pieniężnie, to zelator może, co miesiąc zbierać od członków ustaloną kwotę, którą przesyła skarbnik Żywych Róż na Papieskie Dzieło Misyjne lub Misje Franciszkańskie. Jeśli Żywa Róża wysyła miesięcznie, co najmniej 1 złoty od osoby na Papieskie Dzieło Misyjne (wg regulaminu Papieskiego Dzieła Krzewienia Wiary), to zelator otrzymuje darmo dla swej Róży regularnie numer kolorowego dwumiesięcznika Misje Dzisiaj, który zawiera różne informacje o misjach i możliwościach pomocy biednym w krajach misyjnych. Można nawiązać kontakt także z konkretną misją w danym kraju i ją wspomagać na różne sposóby.
9.Koła Różańcowe modlą się w intencji wspólnej, o której informuje zelatorka lub kapłan (w razie nie podania intencji Róże modlą się w intencji misyjnej wyznaczonej przez Papieskie Dzieło Misyjne na dany miesiąc.W podanej intencji wszyscy odmawiają dziesiątkę Różańca przez miesiąc (chyba, że są inne potrzeby).
10. Koła Różańcowe mogą prenumerować czasopisma: Różaniec, Rycerz Niepokalanej lub inne czasopisma katolickie w celu pogłębienia swojego życia duchowego.
11. Koła Róż Różańcowych w parafii mają swój sztandar używany w czasie uroczystości parafialnych i w procesjach oraz różaniec procesyjny. Róże mają swój poczet sztandarowy (trzy osoby) do noszenia sztandaru. Zelatorzy rok rocznie proponują swoich kandydatów do pocztu sztandarowego.